Melodie 1–9 znajdują się na płycie CD dołączonej do publikacji "W tej zabawie jest metoda!" (patrz "Źródło"). Można też znaleźć własną muzykę. Katalog z tańcami, 9 opisów tańców, objaśnienia do opisów tańców znajdują się w załączniku.

Osoba prowadząca objaśnia kroki taneczne na podstawie opisu tańców (po kolei). Na początek osoby uczestniczące ćwiczą kroki bez muzyki. Rozpoczynają od kroków podstawowych, z biegiem czasu dochodzą nowe figury.

• Osoba prowadząca prosi uczestniczki i uczestników o samodzielne wypracowanie kroków tanecznych na podstawie opisów, a następnie o zademonstrowanie ich na forum.
• Uczestniczki i uczestnicy dzielą się na mieszane grupy polsko-niemieckie składające się z 6–10 osób. Każda z grup ma za zadanie wybrać jedną melodię według własnych upodobań muzycznych i ułożyć do niej prostą choreografię taneczną (składającą się maksymalnie z 5 różnych elementów). Następnie grupa zapisuje tę choreografię, uzupełniając ją ewentualnie o graficzny (w formie rysunków) opis tańca. W kolejnym etapie grupy przekazują sobie wzajemnie opisy tańców i podkłady muzyczne. Każda z grup otrzymuje zatem nowy utwór muzyczny i pasujący do niego układ choreograficzny, po czym próbuje go »odszyfrować« a następnie zatańczyć. Na końcu istnieje możliwość dobrowolnego zaprezentowania przez grupy nowej choreografii i skonfrontowania jej interpretacji z pomysłem grupy autorskiej.
• Można wybrać tańce, które tańczy się w rzędzie, np. tańce z Francji. Tańce Branle, Hanter Dro i An-Dro mają proste kroki i można je tańczyć z dowolną liczbą osób. Ewentualne błędy w krokach nie są więc problemem. Duży wybór takich tańców dostępny jest w internecie, a przejrzenie krótkich filmików, przedstawiających wybrany taniec, ułatwi zrozumienie kroków.

• Dobra zabawa jest ważniejsza od perfekcji!
• Należy omówić, z których regionów pochodzą poszczególne tańce (zob. »Spis tańców«).
• Osoba prowadząca powinna znać specjalistyczne słownictwo dotyczące tańca (zob. »Objaśnienia«) i choć raz spróbować w tańcu swoich sił.