Długopisy lub flamastry, małe kartki i taśma klejąca lub kartki samoprzylepne.

Osoby uczestniczące dobierają się w pary polsko-niemieckie. Następnie udają się w „podróż” i odkrywają dom seminaryjny (szkołę) oraz okolicę, przyklejając na wybranych obiektach kartki z ich nazwami w języku polskim i niemieckim.

Osoby uczestniczące w parach lub małych zespołach zapisują na kartach moderacyjnych (w obu językach) nazwy jak największej liczby napotkanych przedmiotów. Aby uniknąć wielu powtórzeń, można przydzielić zespołom konkretny obszar do opisu (kuchnia, ogród, korytarze itp.). Następnie karty zostają wywieszone w sali i zaprezentowane całej grupie. Można wyróżnić zespoły za liczbę opisanych kart lub za oryginalność. Karty warto później wykorzystać, np. przy zabawie MILCH – MLEKO.