Kartki formatu A5 na sznurku z pojedynczymi słowami w obu językach.

1. Grupa stoi lub siedzi w kole. Każda osoba otrzymuje kartkę na sznurku i zawiesza ją sobie na szyi. Na kartce napisane jest jej „imię” – pojedyncze słowo w dwóch językach, np. „teatr – Theater”, „mleko – Milch”. Na początku każda osoba po kolei głośno czyta swoje „imię”. Następnie cała grupa ćwiczy wspólny miarowy rytm:

• wszystkie osoby uderzają dłońmi w uda,
• klaszczą w ręce,
• prawy kciuk wędruje do góry (za ramię),
• lewy kciuk wędruje do góry (za ramię).

Podczas unoszenia kciuków pierwsza osoba wypowiada swoje „imię” we własnym języku (prawy kciuk), a następnie w drugim języku (lewy kciuk).

2. W kolejnej rundzie powtarza swoje „imię” (prawy kciuk) i dodaje „imię” dowolnej osoby z kręgu w wybranym przez siebie języku. Na przykład zaczyna osoba „teatr – Theater”: klaskanie (uda) – klaskanie (ręce) – „teatr” (prawy kciuk) – „Theater” (lewy kciuk) – klaskanie (uda) – klaskanie (ręce) – „teatr” (prawy kciuk) – „mleko” (lewy kciuk).

3. Teraz kolej na osobę „Milch – mleko”. Kontynuuje ona grę w ten sam sposób.

W pierwszej rundzie osoba grająca podaje swoje „imię” w dwóch językach, a w drugiej „imię” następnej osoby w dwóch językach. Np. klaskanie – klaskanie – „teatr” – „Theater” – klaskanie – klaskanie – „mleko” – „Milch”.

• Zazwyczaj grupa potrzebuje trochę czasu na utrwalenie rytmu.
• Napisy na kartkach powinny być na tyle duże, aby każda osoba mogła je bez problemu odczytać.
• Zabawa może służyć do powtórki słów ułożonych w logiczne ciągi (np. nazwy dni tygodnia lub miesięcy, liczebniki). W tym wypadku przeprowadza się pierwszą próbę jak powyżej, a do drugiej osoby uczestniczące ustawiają się w kręgu w takiej kolejności, aby jedno słowo wynikało z drugiego, zgodnie z ruchem wskazówek zegara; słowa są przekazywane do sąsiadki lub sąsiada po lewej.