Potrzebny będzie dwujęzyczny (lub wielojęzyczny) tekst do przeczytania na głos – np. tekst bajki „Zielony Kapturek” (patrz załącznik).

Do przeprowadzenia ćwiczenia potrzebne jest narzędzie, które umożliwia pracę w osobnych pokojach wirtualnych (np. Zoom, DINA).

1. Ćwiczenie polega na odczytaniu dwujęzycznego (lub wielojęzycznego) tekstu, zawierającego kilka słów - haseł, które wielokrotnie pojawiają się w tekście. Cała grupa zostaje podzielona na mniejsze zespoły liczące po 3–6 osób. W trakcie ćwiczenia każdy zespół otrzymuje po jednym haśle. W przypadku bajki „Zielony Kapturek" jest to (maksymalnie) 6 haseł:

• Zielony Kapturek – Grünkäppchen
• Babcia – Oma
• Wilk – Wolf
• Ekowino – Öko-Wein
• Las – Wals
• Zielone jabłka – Grüne Äpfel

2. Najpierw cała grupa ćwiczy wymowę haseł we wszystkich językach pojawiających się w ćwiczeniu. Następnie zespoły dostają po jednym haśle oraz zadanie wymyślenia odpowiedniego teatralnego gestu i sposobu wymawiania go (w obu/wszystkich językach). Zespoły mają w tym celu do dyspozycji osobne pokoje. Nazwy zespołów (którymi są hasła we wszystkich językach) powinny być zapisane na czacie. Czas na wykonanie zadania jest ograniczony (zaleca się 3 minuty).

3. Następnie wszystkie osoby uczestniczące wracają na główne spotkanie, a zespoły prezentują krótko to, co wymyśliły.

4. Osoba prowadząca prosi wszystkich o włączenie mikrofonów i zaczyna czytać tekst w dwóch lub kilku językach (nie jako tłumaczenie, ale jako ciągłą opowieść). Za każdym razem, gdy w tekście pojawi się jedno z haseł, odpowiedzialny za nie zespół prezentuje swój gest i powtarza hasło w przygotowany przez siebie sposób. Przy czym robi to w tym samym języku, w którym hasło pojawiło się w odczytywanym tekście.

5. W zależności od umiejętności językowych i motywacji grupy, tekst można odczytać ponownie w ten sposób, by poszczególne zdania lub akapity zostały zaprezentowane w innym niż poprzednio języku.

Na zakończenie można przeprowadzić dyskusję na temat tego, jak wiele da się zrozumieć w innym języku, nawet jeśli znamy jedynie pojedyncze słowa.

Z pomocą odpowiedniego tekstu ćwiczenie to można wykorzystać w końcowej fazie spotkania jako emocjonalne spojrzenie wstecz na wspólnie przeżyte chwile.

• Tekst powinien być dopasowany do kontekstu spotkania.
• Ważne, aby wszystkie hasła pojawiały się wielokrotnie i mniej więcej z taką samą częstotliwością. Nie należy zastępować ich zaimkami, nawet jeśli jest to niezgodne z normalną stylistyką poszczególnych języków.
• Ćwiczenie będzie bardziej dynamiczne, jeśli fragmenty tekstu w poszczególnych językach będą krótkie - najlepiej jest zmieniać język po każdym zdaniu.