Plakat ze zwrotami powitalnymi.

1. Osoba prowadząca ćwiczy z grupą wymowę zdań: „Cześć, jestem...”/ „Hallo, ich bin...”.

2. Następnie grupa tworzy dwa jednakowe koła – wewnętrzne i zewnętrzne. Osoby w środku koła kierują wzrok na zewnątrz, a te na obwodzie – do wewnątrz. Osoby stojące naprzeciwko siebie tworzą pary.

3. Osoba z koła zewnętrznego przedstawia się partnerce lub partnerowi z koła wewnętrznego w swoim języku i dołącza do tego gest lub uścisk dłoni: „Cześć, jestem Ewa”. W odpowiedzi partnerka lub partner również się przedstawia i wita w swoim języku, np. „Hallo, ich bin Sabine”.

4. Następnie zewnętrzne koło przesuwa się na umówiony sygnał (np. dzwonek, muzyka) zgodnie z ruchem wskazówek zegara o jedną osobę w lewo, podczas gdy koło wewnętrzne zostaje na miejscu. W ten sposób dochodzi do spotkania dwóch kolejnych nieznanych sobie osób, które się witają i przedstawiają w swoich językach ojczystych.

Kiedy ponownie natrafią na siebie te same osoby, wówczas pozdrawiają partnerkę lub partnera w jej/jego języku i podają jej/jego imię, np. „Cześć, Sabine!”, „Hallo, Ewa!”.

5. Gdy osoba prowadząca uzna, że grupy opanowały już powitanie i utrwaliły imiona, proponuje komunikację niewerbalną. Zadaje w krótkich odstępach czasu pytania, na które osoby z pary udzielają odpowiedzi za pomocą gestów i mimiki. Każdej zmianie pytania towarzyszy ruch osób z zewnętrznego koła o jedno miejsce w lewo.

Przykładowe pytania:

• Jakie masz hobby?
• Do jakiej muzyki najchętniej tańczysz?
• Jak się teraz czujesz?
• Czego nie cierpisz?
• Czego się boisz?
• Jak spędziłaś/spędziłeś ostatnie wakacje?
• Jak wygląda twój typowy dzień?
• Jakie ważne przeżycie pamiętasz z czasów przedszkolnych?
• Co skłoniło cię do wzięcia udziału w tym spotkaniu?
• Jaki jest twój ulubiony film, potrawa, typ ubrania itp.? Z jakiego powodu właśnie ten/ta?
• Co wiesz o kraju partnerskim? Jakie masz doświadczenia związane z tym krajem?

6. Po każdym z pytań osoba prowadząca podchodzi do wybranej pary (lub kilku par) i prosi, aby powtórzyły one pantomimicznie swoje odpowiedzi, a następnie pyta grupę, co zrozumiała. Na koniec prosi osoby pokazujące o słowny komentarz do tego, co chciały przekazać.

1. Osoby w parach wykonują zadania o charakterze niewerbalnym, np.:

• Spróbuj rozśmieszyć swoją partnerkę lub partnera mimiką twarzy.
• Niech obie osoby staną na jednej nodze i postarajcie się utrzymać równowagę.
• Stojąc plecami do siebie chwyćcie się pod ręce, kucnijcie i ponownie się wyprostujcie.

2. Uczestniczki i uczestnicy stoją lub siedzą w dwóch kręgach naprzeciw siebie. Osoba prowadząca zadaje parom pytania wymagające podjęcia konwersacji. Na każde pytanie przeznacza 5 minut, po upływie których partnerka lub partner z koła zewnętrznego przesuwa się o jedno miejsce w lewo.

Przykładowe tematy do konwersacji:

• Jaki film ostatnio oglądałaś/oglądałeś? Jak ci się podobał?
• Z jakich aplikacji chętnie korzystasz? Jakie możesz polecić?
• Co myślisz o uprawianiu sportów ekstremalnych?
• Czego nowego ostatnio się nauczyłaś/nauczyłeś?

3. Nakierowujemy pytania na temat „oczekiwania i obawy” wobec spotkania i prosimy osoby uczestniczące, aby podzieliły się swoimi odczuciami.

4. Nie określamy tematu rozmów. Zadanie osób uczestniczących polega na odnalezieniu podobieństw między sobą (wspólnych zainteresowań).