Wybranie miejsca na łonie natury (park, łąka, las) lub innej przyjemnej przestrzeni.

1. Osoba prowadząca prosi, aby uczestniczki i uczestnicy stanęli tak, by czuć się stabilnie – z nogami rozstawionymi na szerokość bioder i swobodnie opadającymi rękami. Można zamknąć oczy. Następnie każda osoba wyobraża sobie, że jest drzewem.

2. Osoba prowadząca przedstawia kolejne kroki bez pośpiechu, spokojnym głosem, tak, by wszystkie osoby mogły powoli wykonywać konkretne ruchy i obserwować swój oddech:

• Drzewo powoli nabiera powietrze z otoczenia – wdech przez nos, unosi ramiona - gałęzie do góry, rośnie, unosząc się na palcach,
• Następnie powoli wypuszcza powietrze ustami i opada - gałęzie kładą się wzdłuż ciała, stopy opadają powoli, spokojnie na ziemię. Przy wypuszczaniu powietrza drzewo może „szumieć” – wydawać dźwięk wypuszczania powietrza przez usta. To może być świst lub jakiś odgłos - każda osoba sama decyduje.

3. Warto powtórzyć to kilka razy.

1. Po ćwiczeniu uważnego oddechu warto zainicjować rozmowę o tym, jak czuła się młodzież w trakcie tego ćwiczenia, na co zwracała uwagę? Czy oddech się pogłębiał, czy wręcz przeciwnie – stawał się płytszy? Jak czują się osoby po ćwiczeniu?

2. Na koniec osoba prowadząca wyjaśnia, że aby prawidłowo funkcjonować niezbędna jest regeneracja. Brak odpoczynku oznacza kłopoty z koncentracją, z aktywizacją do działania, z podejmowaniem wyzwań, radzeniem sobie z trudnymi sytuacjami i doświadczeniami itd. Ćwiczenia skoncentrowane na oddechu uspokajają zarówno umysł, w którym kłębią się różne myśli, jak i ciało, które może „wypuścić” napięcia.

Ćwiczenie uważnego oddechu można zastosować w każdej przestrzeni – dopasowując treści do sytuacji. Na przykład osoby uczestniczące mogą wyobrazić sobie, że są kotami, które naprężają grzbiety, rozciągają łapy i łagodnie opadają na ziemię lub balonami, które pompują się, wzbijają, opadają itd.

• Ćwiczenie uważnego oddechu może być zrealizowane na przykład podczas wspólnego pikniku. Można zaprosić uczestniczki i uczestników do jego przygotowania - podzielić się zadaniami, zabrać potrzebne rzeczy (koce, planszówki, gry sportowe, hamaki, książki, jedzenie itp. itd.), wybrać czas i miejsce, a następnie spędzić ze sobą czas na luzie. Można przy okazji zachęcić młodzież, aby zobaczyła, jak to jest nudzić się i leniuchować – na ile to łatwe lub trudne.
• Przed ćwiczeniem uważnego oddechu, warto potrenować w domu (na innych osobach) głos, tak by był spokojny i jednocześnie nie usypiający.