1. Osoba A jest »słuchaczką« lub »słuchaczem«, osoba B »odbiornikiem radiowym«. Osoba A i osoba B ustalają wspólnie, które miejsca na ciele będą pełnić funkcję przycisku zasilania (wciskamy), regulatora głośności (przesuwamy) i pokrętła zakresu częstotliwości (kręcimy).
2. Osoba B dokonuje doboru »audycji«, a także stara się przekładać na dźwięki wszystkie »zmiany ustawień«, jakich »słuchaczka« lub »słuchacz« dokonuje poprzez dotknięcie. Do wyboru są polskie i niemieckie stacje, programy muzyczne, wiadomości itp.
3. Wszystkie osoby będące słuchaczkami i słuchaczami w parach uruchamiają »radia« równocześnie. Po jakimś czasie osoba A i osoba B zamieniają się rolami.

Cała grupa tworzy jedno wspólne duże radio. W tym celu należy »wstawić« do środka sali wirtualne radio lub też wykorzystać prawdziwe, stare i nie za małe radio. Osoby uczestniczące stoją rozproszone po całej sali. Ustalana jest kolejność osób, które będą »przedstawiać« stacje lub programy radiowe. Jedna z osób podchodzi do radia, dotyka regulatora głośności lub przycisków, po czym »stacja radiowa« reaguje według własnego uznania.

Można się zastanowić nad nadawaniem w audycjach prostych piosenek w języku obcym i zdań – niekoniecznie z sensem, ale za to skonstruowanych z wyrazów i dźwięków, które osoby uczestniczące już poznały.