Uczestniczki i uczestnicy wcielają się w osoby boksujące i stają naprzeciwko siebie w odległości ok. 1,5 metra.

Staczają walkę w zwolnionym tempie, nie zapominając o zachowaniu dystansu. Żaden z wykonywanych ruchów nie powoduje kontaktu fizycznego. Po każdym ataku przeciwniczki lub przeciwnika należy odpowiednio zareagować mimiką, gestami i pozycją ciała.

Nie chodzi wyłącznie o stosowanie uników – osoby grające powinny też czasem dać się trafić.

• Atakujący zawodnik lub zawodniczka podaje nazwę części ciała, w którą chce trafić przeciwnika. Słowa są równoważne ciosom. Ważne jest, aby osoby grające opanowały wcześniej nazwy części ciała w drugim języku
• "Ciosy" można dodatkowo wzmocnić odgłosami i dźwiękami. Pozostałe osoby uczestniczące używają w tym celu swojego głosu lub wybranych instrumentów. Świetnie nadaje się do tego np. bębenek.

Metoda nie jest odpowiednia do pracy z dziećmi.