Taśma malarska, dwie kartki A4 z wyraźnie napisanymi zdaniami „Tak, zgadzam się” oraz „Nie, nie zgadzam się”.

1. Podziel salę za pomocą taśmy malarskiej na dwie części. Po jednej stronie połóż kartkę z napisem „Tak, zgadzam się”, po drugiej stronie – „Nie, nie zgadzam się”.

2. Osoby uczestniczące stają na środku. Następnie odczytaj głośno poszczególne stwierdzenia (możesz skorzystać na przykład z propozycji poniżej). Po każdym z nich osoby ustawiają się – zgodnie z własnym przekonaniem – po jednej lub drugiej stronie taśmy. Ta, która nie może się zdecydować, staje na linii.

3. Po każdej wypowiedzi zadaj osobom uczestniczącym pytania pomocnicze (możesz skorzystać na przykład z propozycji poniżej), aby rozpocząć dyskusję. Koniecznie omów kwestie stereotypów i uprzedzeń.

Przykładowe stwierdzenia i pytania pomocnicze:

Mieszkam obecnie w innej miejscowości niż ta, w której się urodziłam/em.

• Gdzie się urodziłaś/urodziłeś?
• Z jakiego powodu żyjesz teraz w innym miejscu?

Mogłabym/Mógłbym wyemigrować kiedyś do innego kraju.

• Z jakiego powodu ludzie opuszczają swój dom rodzinny i emigrują do innego kraju?
• Czy łatwo jest znaleźć „nowy dom”?
• Jakie mogą się pojawić problemy w zupełnie nowym, nieznanym miejscu?

Gdy jestem za granicą, czuję się obco.

• Z jakiego powodu czujesz się obco za granicą?
• Od czego zależy to, czy w innym kraju czujesz się dobrze?

Jestem otwarta/otwarty i tolerancyjna/tolerancyjny wobec innych kultur.

• Jak to rozpoznajesz?
• Co oznaczają tolerancja i otwartość w tym kontekście?

Nie mam uprzedzeń ani stereotypów.

• W jakich sytuacjach ludzie są w stanie całkowicie pozbyć się stereotypów?
• Czy przypominasz sobie sytuację, w której kierowałaś/kierowałeś się stereotypami?
• Kiedy stereotypy mogą się przerodzić w dyskryminację?
• Do kogo odnoszą się stereotypy? Czy tylko do narodowości (na przykład „typowi” Polacy, Francuzi, Japończycy), czy też do innych grup (np. kobiety, osoby homoseksualne, uchodźczynie/uchodźcy, katoliczki/katolicy)?

(W metodzie został podjęty dla przykładu temat migracji, gdyż umożliwia ciekawą dyskusję bez względu na grupę wiekową. Migracja oznacza zmianę miejsca pobytu, a ta jest doświadczeniem wielu osób. Mogą się tu pojawić kwestie przeprowadzki z miasta na wieś, zmiany miejsca zamieszkania ze względu na podjęte studia, migracji zarobkowej rodziców, zmiany szkoły czy wolontariatu w innym kraju. Większość osób uczestniczących przeżyła lub prawdopodobnie przeżyje sytuację adaptacji w nowym miejscu i środowisku. W takich warunkach łatwo jest o innych myśleć stereotypowo lub stać się „ofiarą” mechanizmu stereotypizowania.)

Ćwiczenie możesz przeprowadzić, dzieląc salę na cztery części. W tej sytuacji odpowiedzi muszą być bardziej szczegółowe. Na przykład do stwierdzenia „Mogłabym/Mógłbym wyemigrować kiedyś do innego kraju” możesz dobrać odpowiedzi: „Mogłabym/Mógłbym wyemigrować bez względu na kraj emigracji”, „Mogłabym/Mógłbym wyemigrować, ale tylko do kraju europejskiego”, „Mogłabym/Mógłbym wyemigrować, ale tylko wspólnie z rodziną lub dobrymi przyjaciółmi”, „Nie chcę nigdy opuszczać mojego miejsca zamieszkania”.

• W zależności od celu, jaki chcesz osiągnąć z młodzieżą, możesz wykorzystać tę metodę do zapoznania się osób uczestniczących na początku spotkania, jako wprowadzenie do nowego tematu albo na końcu jako podsumowanie spotkania.
• Przygotuj dopasowane do grupy wiekowej stwierdzenia dotyczące podejścia do różnorodności kulturowej i własnej tożsamości (pięć do dziesięciu wypowiedzi) oraz pytania pomocnicze do dyskusji.