Naklejki, chusty lub inne materiały, które pozwolą oznaczyć wyraźnie osoby z jednej drużyny, karteczki z imionami osób uczestniczących.

1. Grupę dzielimy na dwie równoliczne drużyny (liczba osób uczestniczących musi być podzielna przez dwa), które wyraźnie oznaczamy, np. przyklejając na czoło naklejkę, zawiązując chusty na szyje czy podwijając nogawki.
2. Obie drużyny siadają naprzemiennie na krzesłach w kręgu. Jedno krzesło pozostaje puste. Cztery osoby siedzące z prawej strony pustego krzesła odsuwają się o pół metra do tyłu. Te krzesła to parlament, a osoby, które na nich siedzą, są jego członkiniami i członkami.
3. Na początku rozgrywki każda z drużyn ma dwie reprezentujące ją osoby zasiadające w parlamencie. Następnie losują nowe imię, czyli karteczkę, na której wypisane jest imię innej osoby biorącej udział w grze. Zawartość karteczki musi zostać zachowana w tajemnicy. Imiona na kartkach nie powinny się powtarzać (w przypadku, gdy w grze uczestniczą dwie lub więcej osób o tym samym imieniu, można dopisać pierwszą literę nazwiska lub użyć pseudonimu). Nieważne, czy osoba grająca wylosuje kartkę z imieniem spoza swojej drużyny, z samą sobą, czy kimś innym.
4. Zadaniem każdej z drużyn jest przejęcie wszystkich czterech miejsc w parlamencie. Mogą tego dokonać poprzez pojedyncze zamiany miejsc. Uczestniczka lub uczestnik, który po swojej prawej stronie ma puste krzesło, wzywa na to miejsce osobę, wypowiadając jej imię. Wezwana osoba, posiadająca karteczkę z imieniem, zmienia miejsce i siada na pustym krześle. Osoba, która właśnie się przesiadła, wymienia się z osobą, która ją wezwała, karteczką i tym samym imieniem. Następnie osoba mająca po swojej prawej stronie puste krzesło woła kogoś po imieniu i wymienia się z wezwaną osobą karteczką/imieniem.
5. W ten sposób w kolejnych ruchach powoli poznajemy właścicielki i właścicieli danych imion. Ważne jest, by nie wywoływać dwa razy pod rząd tego samego imienia. Nie wolno podpowiadać osobie, która wybiera, musi być to samodzielna decyzja.

W grze niezbędne jest skupienie i myślenie strategiczne. Nie jest potrzebna znajomość języka obcego, dlatego też można ją z powodzeniem wprowadzać podczas międzynarodowych spotkań.

Dobrze jest tłumaczyć zasady krok po kroku i zrobić rundę próbną. Mimo że na początku reguły mogą wydawać się skomplikowane, później gra okazuje się prosta i wciągająca.