Duży arkusz papieru, ew. karty językowe MEMOGRA 2.

Dla wariantu dodatkowo załącznik.

Grupa porusza się po sali. Osoba prowadząca prosi wszystkich o naśladowanie jej gestów i powtarzanie wypowiedzi (przykłady poniżej). Ponieważ zdania nie są tłumaczone, stara się wykonywać jak najbardziej adekwatne gesty do danej sytuacji. Na przykład przy pytaniu: „Która godzina?” staje przed dowolną osobą, wskazuje na nadgarstek i zadaje pytanie. Dopiero na zakończenie gry wspólnie z osobami uczestniczącymi sprawdza, co zrozumiały. Zdania zostają przetłumaczone. Przykłady zdań:

• Ile to kosztuje?
• Gdzie jest poczta?
• Przepraszam za spóźnienie.
• Czy my się znamy?

Osoba prowadząca zaprasza dwie ochotniczki lub ochotników do odegrania przed całą grupą krótkiej sceny pantomimicznej, opartej na jednym z przysłów, które w podobnej formie występuje w języku polskim i niemieckim. Ochotniczki i/lub ochotnicy losują przysłowie (załącznik) i przedstawiają je, a grupa próbuje odgadnąć.
Wystarczy, jeśli poprawna odpowiedź padnie w jednym języku – osoba prowadząca zapisuje przysłowie na dużym arkuszu papieru wraz z tłumaczeniem.
Zabawa jest kontynuowana – nowe osoby „odgrywają” kolejne przysłowie. Jeśli grupie przez dłuższy czas nie uda się odgadnąć, o jakie przysłowie chodzi, osoby grające zdradzają odpowiedź.

Do zabawy można użyć zwrotów z kart językowych MEMOGRA 2.