Kartki papieru, różnokolorowe pisaki, papier plakatowy, później ewentualnie komputer, drukarka lub ksero.

1. Słówka poznane podczas spotkania, np. poprzez animację językową lub o charakterze pojęć kluczowych dla grupy, są sukcesywnie zapisywane na plakatach, tłumaczone (jeden język – jeden kolor) i ewentualnie utrwalane za pomocą rysunków.

2. Osoby uczestniczące ustalają w swoim gronie, jaki kształt ma przybrać ich wspólny słownik polsko-niemiecki:

• Jakie kategorie słów i wyrażeń powinny się w nim znaleźć?
• Układ alfabetyczny, tematyczny, chronologiczny?
• Obrazki? Uzupełniające rysunki?
• Format?
• Cenzura?
• Można też ustalić maksymalną liczbę pojęć i wyrażeń, które znajdą się w poszczególnych częściach słownika.

3. Z każdej grupy narodowej lub językowej zostają wybrane po 2–3 osoby, które przejmą odpowiedzialność za powstanie słownika, a także przeniosą hasła i ich tłumaczenia do ustalonego formatu.

4. Pod koniec spotkania zostaje przeprowadzona wspólna akcja wydania słownika (korekta list z hasłami, projekt graficzny strony, kopie, składanie, zszywanie itp.). W rezultacie każda osoba wyjeżdża do domu z jednym egzemplarzem słownika w ręku.

1. Osoby uczestniczące jeszcze przed spotkaniem gromadzą „ulubione” słówka drugiego języka, np. pytając koleżanek i kolegów, szukając w mediach i szperając we własnej pamięci. Na koniec sporządzają listę haseł i w miarę możliwości same je tłumaczą. Obie grupy przesyłają swoje listy osobom z grupy partnerskiej, a te wprowadzają ewentualne poprawki i odsyłają korektę. Produkcja słownika odbywa się w całości przed spotkaniem, a osoby uczestniczące otrzymują go już pierwszego dnia. W trakcie spotkania słownik można poszerzyć o drugą część.
2. Na czas spotkania zostają wywieszone plakaty, na których każda osoba może zapisać interesujące ją słówka. O ich tłumaczenie dbają osoby z innej grupy językowej lub pośredniczki/pośrednicy językowi. Zapisane wyrazy znajdą się w przyszłym słowniku.
3. Słownik powstaje dopiero po zakończeniu spotkania: po powrocie do domów osoby uczestniczące poddają obróbce zgromadzone wyrazy, wspólnie opracowują strony, wymieniają się korektami, drukują opracowany słownik i rozsyłają do wszystkich po jednym egzemplarzu bądź przekazują podczas kolejnego spotkania.
4. W przypadku spotkań online można stworzyć słownik cyfrowy, który następnie zostanie przesłany osobom uczestniczącym.

• Przed skopiowaniem i rozdaniem słownik powinien przejść korektę native speakerek/speakerów.
• Metodę można doskonale połączyć z Pamiętnik z podróży. Słownik powstaje w tym samym formacie co dokument podróży, a na koniec osoby uczestniczące wpinają go do środka bądź przypinają jako załącznik.