Zanim przeprowadzisz metodę, ustal, jakich przedmiotów będą szukać osoby uczestniczące oraz wymyśl historię z otwartym zakończeniem, która będzie pasowała do grupy i zmotywuje ją do znalezienia kreatywnych rozwiązań. Historia ma mieć wydźwięk katastroficzny lub ma to być sytuacja pozornie bez wyjścia.

Wybierz narzędzie, które umożliwia pracę w osobnych pokojach wirtualnych (np. Zoom, DINA) i przygotuj je.

1. Poproś osoby uczestniczące o przyniesienie dwóch (max. trzech) przedmiotów, np.:

• Przynieście coś z kuchni/łazienki/szafy
• Przynieście coś w swoim ulubionym kolorze/ w kolorze niebieskim
• Przynieście coś bez czego za żadne skarby nie wyjedziecie na wakacje

Na to zadanie (każde po kolei) przeznacz po 30 sekund i poinformuj o tym osoby uczestniczące.

2. Po przyniesieniu wszystkich przedmiotów, zaproponuj krótką prezentację znalezisk (bez wchodzenia w szczegóły).

3. Następnie przeczytaj przygotowaną wcześniej krótką historię, która ma katastroficzny wydźwięk. Najlepiej, jeśli dotyczyć będzie grupy, z którą pracujesz, np.:

• Podczas wycieczki autokarowej na wymianie kierowca traci przytomność, drzwi się zacięły, a w autobusie jest coraz mniej tlenu ...
• Podczas klasowego wyjazdu na basen zatrzaskujecie się w najbardziej oddalonej szatni i nie możecie wyjść ...

4. Następnie podziel grupę na kilkuosobowe zespoły (max. 5 osób) i wyślij je do oddzielnych pokoi wirtualnych. Ich zadaniem będzie znalezienie wyjścia z sytuacji, w której się znalazły, przy wykorzystaniu wyłącznie tych przedmiotów, które zostały przyniesione na plenum. Nie trzeba wykorzystać wszystkich przedmiotów, ale wybierać można tylko spośród nich.

5. Po upływie wyznaczonego czasu (10 do 15 minut) grupy wracają na plenum i prezentują swoje – często zaskakujące i zabawne – rozwiązania.

W przypadku licznej grupy warto poprosić o przyniesienie przez każdą osobę tylko jednego przedmiotu.