Ćwiczenie jest wykonywane w parach. Osoba prowadząca włącza kolejne elementy, demonstrując je wraz z drugą osobą znającą ćwiczenie.

W pierwszej rundzie dwie osoby (pierwsza osoba – A, druga osoba – B) stoją naprzeciw siebie i liczą naprzemiennie od jeden do trzy, bez zatrzymywania się:

A: jeden
B: dwa
A: trzy
B: jeden
A: dwa
B: trzy...

W drugiej rundzie osoby w parach dalej liczą, ale zamiast mówić „dwa”, pokazują jakiś wymyślony przez siebie gest (zawsze ten sam, na przykład granie na nosie):

A: jeden
B: granie na nosie
A: trzy
B: jeden
A: granie na nosie
B: trzy...

W trzeciej rundzie nadal zamiast „dwa” jest pokazywany gest z wcześniejszej rundy, a „jeden” zostaje zastąpione przez wymyślony w parze dźwięk (na przykład „muuu”):

A: muuu
B: granie na nosie
A: trzy
B: muuu
A: granie na nosie
B: trzy...

W czwartej rundzie zamiast „jeden” – dźwięk, zamiast „dwa” – gest, a zamiast „trzy” trzeba powiedzieć jakiekolwiek słowo w języku kraju partnerskiego, ale – dla zwiększenia napięcia – za każdym razem inne:

A: muuu
B: granie na nosie
A: Hallo!
B: muuu
A: granie na nosie
B: Sonne...

Ćwiczenie można wykonywać też w parach polsko-niemieckich albo w różnych wariacjach językowych:

• liczy się tylko we wskazanym języku
• każda osoba liczy w swoim języku
• każda osoba używa tylko języka kraju partnerskiego.