Dwie duże kartki papieru: jedna z konturami mapy Polski, druga z konturami mapy Niemiec, pisaki, arkusz roboczy »Symbole« (w załączniku).

1. Osoby uczestniczące pracując w grupach narodowych zaznaczają znane im miasta na mapie kraju partnerskiego. Obie mapy zostają wywieszone obok siebie tak, aby każda osoba dobrze je widziała.
2. Grupa przyporządkowuje miastom i regionom obu krajów rozmaite symbole.
3. Następnie trzy, cztery osoby opuszczają salę, pozostałe obmyślają wspólnie trasę na terenie jednego z krajów, obejmującą cztery stacje (cztery symbole). Wybranym stacjom przypisują pasujące do nich odgłosy, dźwięki lub melodie. Jest czas na ich krótkie przećwiczenie.
4. Jedna z osób uczestniczących zostaje wytypowana do pełnienia roli dyrygentki lub dyrygenta.
5. Osoby, które opuściły salę, zostają przywołane do środka i ustawione tak, aby nie mogły widzieć mapy.
6. Osoba dyrygująca określa kolejność stacji, »jeżdżąc« po mapie od jednej stacji do drugiej. Na każdym postoju grupa wykonuje ustalony wcześniej dźwięk. Przybyłe osoby próbują odgadnąć, w którym kraju odbywa się podróż i – jeśli to możliwe – dokładniej opisać wskazane miasta, miejsca lub regiony.
7. Gra zostaje powtórzona z nową trasą. Salę opuszcza inna grupa osób.

Po zakończeniu gry osoby uczestniczące gromadzą dodatkowe informacje na temat miejscowości, krajobrazów i symboli, np. zbierają materiały z książek i z internetu, przygotowują małą wystawę z kolażami oraz tekstami, dostępną dla wszystkich w czasie spotkania (np. w foyer lub jadalni, w sali spotkań grupy lub na korytarzu). Wystawę można oczywiście rozbudować.

Metoda doskonale nadaje się na początek spotkania; pomaga wydobyć z pamięci wiedzę o kraju partnerskim, i to nie tylko tę geograficzną.