Duży arkusz papieru do notowania zwrotów językowych; pisak.

1. Osoba prowadząca objaśnia, jaki zwrot językowy będzie ćwiczony w następnych minutach, np.: »Dzień dobry. Jestem Adam Nowak«.
2. Zapisuje zwrot na dużym arkuszu papieru w sposób widoczny dla całej grupy – raz w formie oryginalnej i raz w formie odpowiadającej jego wymowie w drugim języku. W powyższym przykładzie wyglądałoby to mniej więcej tak: [djeñ dobry. jäßtäm adam nowak.]*.
3. Osoby uczestniczące powtarzają zdanie, wkomponowując w nie własne imię.
4. Nadchodzi pierwsza modyfikacja – wszystkie samogłoski zostają zastąpione jedną, np. samogłoską »o«. W rezultacie powstaje zdanie: »Dzon dobro. Jostom Odom Nowok«.
5. Następnie wszystkie osoby rozchodzą się po sali. Na znak osoby prowadzącej zatrzymują się przed najbliżej stojącą uczestniczką lub uczestnikiem. Obie (ewentualnie trzy) osoby witają się i przedstawiają się sobie z imienia, używając przy tym ustalonej wcześniej samogłoski.

1. Osoby uczestniczące same decydują, jakiego zwrotu chciałyby się nauczyć lub jaki przećwiczyć. Jeśli dysponują już podstawową znajomością języka, zdania mogą być dłuższe i bardziej skomplikowane.
2. Między dolną i górną wargę wkładamy kawałek słonego paluszka i staramy się mówić szczególnie wyraźnie.
3. W czasie chodzenia osobom uczestniczącym towarzyszy muzyka. Gdy muzyka milknie, nadchodzi czas na powitanie.

• Około tuzina głosek jest charakterystycznych tylko dla jednego z dwóch języków, np. niemieckie przegłosy (ä, ü, ö), miękkie [ch] jak w »ich«, polska podwójna głoska sycząca [szcz]. Każde wyrażenie zawierające któryś z tych dźwięków wymaga osobnego przedstawienia i krótkiego przećwiczenia.
• *Transkrypcja odpowiada objaśnieniom w rozmowniku Versuch's auf Polnisch!
• Do metody można wprowadzić element dowcipu, jeśli osoby uczestniczące zgodzą się budować bezsensowne zdania i ewentualnie śmiesznie przy tym wyglądać. Zabawa taka nie nadaje się jednak na początek spotkania.