Flipchart i markery do wykorzystania w trakcie gry oraz plakat z następującymi zdaniami:

• Jestem drzewem. – Ich bin ein Baum.
• Jestem ... – Ich bin ein/ ein/ eine ...
• Zostaje ... – Es bleibt der/ die/ das ...

1. Osoby uczestniczące stoją w kręgu i w obu językach ćwiczą zdania zapisane na plakacie. Otrzymują też wyjaśnienia na temat różnicy w użyciu rodzajników w języku polskim i niemieckim. Celem gry jest zachęcenie uczestniczek i uczestników do aktywnego i nieskrępowanego używania słów poznanych podczas wymiany.
2. Gra rozpoczyna się od stworzenia nieruchomego obrazu: jedna z uczestniczących osób wychodzi na środek koła i przedstawia drzewo. Stoi nieruchomo i mówi w języku grupy partnerskiej: „Jestem drzewem”. Następnie z własnej inicjatywy dołącza kolejna osoba i uzupełnia początkową scenę innym nieruchomym obrazem, który reprezentuje jakiś pasujący do niej przedmiot, żywe stworzenie lub osobę, np. jabłko, które spadło z drzewa. W chwili przyjmowania swojej pozy uczestniczka lub uczestnik mówi w języku grupy partnerskiej, kogo lub co przedstawia, np.: „Jestem jabłkiem”. Następnie na środek wchodzą trzecia, ew. czwarta i piąta osoba, kolejno uzupełniając scenę. W zależności od wielkości grupy, na środku powinno znajdować się od trzech do pięciu osób. Na koniec osoba reprezentująca drzewo decyduje, który nieruchomy obraz ma pozostać w środku, np. mówiąc w języku grupy partnerskiej: „Zostaje jabłko”. Pozostałe osoby opuszczają wtedy scenę.
3. Następnie osoba, która została w środku koła, przyjmuje nową pozę i słowami „Jestem...” informuje wszystkich, co tym razem przedstawia. Pozostałe osoby uczestniczące w grze, jedna po drugiej uzupełniają nową scenę, tak jak w pierwszej rundzie. Można rozegrać kilka rund.

1. Jeśli uczestniczce lub uczestnikowi brakuje jakiegoś słowa w języku grupy partnerskiej, może poprosić o pomoc osobę prowadzącą. Alternatywnie, może powiedzieć słowo we własnym języku, a pozostałe osoby uzupełnią je w języku grupy partnerskiej. W obu przypadkach ważne jest, aby nowe słowo – po przedstawieniu i wypowiedzeniu – zostało zapisane w obu językach, w miejscu dobrze widocznym dla wszystkich.
2. Jeśli osoby uczestniczące w grze jeszcze się dobrze nie znają, można przeprowadzić grę w taki sposób, aby osoby przedstawiające lub uzupełniające nieruchomy obraz wychodziły na środek w kolejności jedna po drugiej (a nie spontanicznie). Dzięki temu nikt nie zostanie pominięty.

• Należy zadbać o wystarczającą ilość miejsca na grę, ew. można ją też przeprowadzić na zewnątrz.
• Jeśli wszystkie osoby wyrażą na to zgodę, po skompletowaniu każdego nieruchomego obrazu można zrobić zdjęcie.