Ponumerowane od 1 do 25 kartki, słodycze (np. czekoladki, cukierki), tabliczka czekolady, losy z numerami, kostka do gry.

1. Na podłodze leżą kartki (pola) ponumerowane od 1 do 25. Na dwóch dowolnych oznaczonych gwiazdką polach leżą słodycze, na polu 25 – tabliczka czekolady.
2. Uczestniczki i uczestnicy zostają podzieleni na małe grupy (w opisywanej wersji – cztery). W każdej drużynie zostaje wybrany „pionek do gry”. Następnie grupy ciągną po jednym losie z numerem (1, 2, 5 lub 8), który decyduje o pozycji startowej. Pionki zajmują odpowiednią pozycję.
3. Grupa z najwyższym numerem jako pierwsza rzuca kostką i porusza się po oznaczonych polach zgodnie z wyrzuconą liczbą oczek. Kto zatrzyma się na polu zaznaczonym gwiazdką, otrzymuje coś słodkiego i niespodziankę.
4. Jaką, osoby uczestniczące dowiadują się dopiero, gdy pierwsza drużyna do niej dotrze. Niespodzianka to możliwość ustalenia reguły, której od tego momentu wszystkie osoby muszą przestrzegać.
5. Drużyna, która jako pierwsza dotrze do pola 25, wygrywa i otrzymuje czekoladę.

Po zakończeniu warto podsumować ćwiczenie, zadając pytania dotyczące doświadczeń osób uczestniczących:

• Czy twoje zachowanie było takie jak zawsze czy też coś cię w nim zaskoczyło?
• Jak się czułaś/czułeś, kiedy inne osoby decydowały, jak masz postępować?
• Która reguła była dla ciebie najbardziej kontrowersyjna i z jakiego powodu?

Warto także zadać pytania odnoszące się do metapoziomu ćwiczenia:

• Czy proces podejmowania decyzji w ustroju demokratycznym jest zawsze sprawiedliwy?
• Czy sprawiedliwość jest pojęciem względnym?
• Czy równość szans ma związek z pozycją startową – pochodzeniem, wykształceniem itp.?).

Aby pogłębić doświadczenie, można spisać zasady, które osoby uczestniczące dodałyby, gdyby miały zagrać o czekoladę jeszcze raz, i porównać je z zasadami demokracji.

W przypadku pracy z mniejszą grupą przygotowanie gry jest takie samo, ale nie ma podziału na małe grupy. Zamiast tego wszystkie osoby uczestniczące wchodzą w rolę pionków i po rzuceniu kostką przechodzą na odpowiednie pola.

• Podczas gry osoba prowadząca nie komentuje podjętych decyzji, ustalonych reguł, nieoczekiwanych zachowań. W żaden sposób nie ukierunkowuje przebiegu gry.
• Gra o czekoladę to jedna z metod treningu demokratycznego Betzavta, wypracowanego pod koniec lat 80. XX wieku w Adam Institute for Democracy and Peace w Izraelu. Słowo „betzavta” pochodzi z języka hebrajskiego i znaczy „razem”. Podstawę treningu stanowią gry (games based learning), w których istotne jest doświadczanie procesów partycypacyjnych i refleksja nad własną postawą i dokonywanymi wyborami. Dzięki takiemu podejściu osoby uczestniczące mają możliwość odniesienia niejednokrotnie abstrakcyjnego pojęcia demokracji do sytuacji codziennych, takich jak wyrażanie opinii, podejmowanie decyzji, relacje większość- -mniejszość czy rozwiązywanie konfliktów.