Dwujęzyczne karty z komendami określającymi kierunek ruchu i ilustrującą go odpowiednią strzałką (hoch – w górę, runter – w dół, rechts – w prawo, links – w lewo) oraz jedna dodatkowa karta, na której będzie narysowana tylko jedna duża strzałka.

Na stronie wordwall.net (przykład: https://wordwall.net/play/23686/416/665) należy utworzyć labirynt, a na platformie spotkania (np. Zoom lub DINA) otworzyć dodatkowe pokoje wirtualne (Breakout Rooms) – ich liczba będzie zależała od rozmiaru grupy (jeden pokój na dwie osoby).

1. Ćwiczenie zaczyna się od nauki słownictwa przy pomocy przygotowanych wcześniej kart z opisami kierunków. Osoby uczestniczące włączają mikrofony i kilkakrotnie powtarzają komendy odczytywane z kart trzymanych przez osobę prowadzącą przed kamerą.

2. W kolejnym kroku osoba prowadząca pokazuje do kamery tylko kartę z samym rysunkiem strzałki, a osoby uczestniczące (nadal z włączonymi mikrofonami) muszą jak najszybciej nazwać odpowiedni kierunek w języku kraju partnerskiego. Po prawidłowym nazwaniu kierunku, osoba prowadząca odwraca kartę ze strzałką. Powtarza ćwiczenie kilkakrotnie aż osoby uczestniczące opanują słownictwo. Do wizualizacji można również wykorzystać slajdy przygotowane w programie PowerPoint. Aby podczas właściwego ćwiczenia nie mieć problemu z wypowiadaniem komend, osoby uczestniczące powinny zapisać sobie nowe słowa lub korzystać z podpowiedzi umieszczonych na czacie.

3. Teraz można już rozpocząć ćwiczenie. Osoba prowadząca otwiera w przeglądarce labirynt utworzony na stronie wordwall.net (wyłącza na niej dźwięk, wybiera tryb pełnego ekranu), a następnie udostępnia ekran i wyjaśnia zasady gry:

• zadanie polega na znalezieniu wyjścia z labiryntu i doprowadzeniu tam nawigowanego pionka,
• osoba sterująca pionkiem zasłania oczy, a jej partnerka lub partner wydaje komendy,
• pionek jest sterowany za pomocą klawiszy kursora i po wybraniu kierunku biegnie tak długo, aż zatrzyma go ściana labiryntu,
• należy bezwzględnie unikać małych potworów, które pożerają grające osoby i zmuszają do rozpoczęcia gry od początku.

4. By zademonstrować przebieg gry, osoba prowadząca zamyka oczy i pozwala, by uczestniczki i uczestnicy poprowadzili ją do wyjścia z labiryntu (uwaga: wszystkie osoby muszą włączyć mikrofony). Po zakończeniu demonstracji należy zakończyć udostępnianie ekranu.

5. Osoba prowadząca objaśnia przebieg gry w wirtualnych pokojach i dodatkowo umieszcza instrukcje na czacie, tak by w każdej chwili można było do nich sięgnąć:

• najpierw pary ustalają, która osoba jako pierwsza zasłoni oczy, a która będzie wydawała komendy,
• osoba, która jako pierwsza zasłania oczy, klika na link do labiryntu na wordwall.net, wyłącza na niej dźwięk, przełącza się na tryb pełnoekranowy i udostępnia ekran,
• po kliknięciu na „Start” zakrywa oczy. Rozpoczyna się gra.
• osoba widząca zaczyna wydawać komendy dotyczące kierunków, które poznała na początku ćwiczenia,
• po zakończeniu rozgrywki należy wyłączyć tryb pełnoekranowy oraz funkcję „udostępniania ekranu”,
• teraz osoby zamieniają się rolami i ponownie w ten sam sposób korzystają z linku,
• po 10 minutach pokoje zostają automatycznie zamknięte i wszystkie osoby wracają na główne spotkanie.

6. Do właściwej rozgrywki należy podzielić wszystkie uczestniczące osoby na polsko-niemieckie pary i otworzyć dla nich odpowiednią liczbę wirtualnych pokoi (Breakout Rooms), które po 10 minutach powinny się automatycznie zamknąć. Wszystkie osoby muszą otrzymać uprawnienia do udostępniania ekranu.

Po zakończeniu gry należy przeprowadzić krótką rozmowę, pytając osoby uczestniczące, jak się czuły i jak działała komunikacja pomiędzy nimi. Jeśli pary polsko-niemieckie miały swobodę w wyborze języka komunikacji, to można zapytać, kto używał jakiego języka i z jakiego powodu akurat na to się zdecydował.

Można też zadać osobom uczestniczącym pytanie, jakich komend im brakowało, a następnie powtórzyć ćwiczenie z wykorzystaniem tych właśnie zwrotów.

Labirynty można także połączyć z zagadkami. Na każde pytanie może być jedna lub więcej poprawnych odpowiedzi, które będą „wyjściem” z labiryntu. W takim przypadku warto stworzyć kilka różnych labiryntów, tak aby osoba grająca jako druga, nie znała odpowiedzi.

W bardzo małych grupach ćwiczenie można przeprowadzić z wszystkimi osobami uczestniczącymi jednocześnie (bez korzystania z wirtualnych pokoi).