Opaski na oczy, kartki z nazwami lub rysunkami przedmiotów.

1. Jedna osoba ma zasłonięte oczy, za chwilę będzie przemierzać po omacku dom, w którym straszy.
2. Pozostałe osoby otrzymują po jednej kartce z nazwą / rysunkiem przedmiotu, który może znajdować się w pomieszczeniu, np. sofa, biurko, stół, krzesło, fotel, kwiatek, zegar… Po przećwiczeniu nazw wszystkich przedmiotów w obu językach osoby uczestniczące ustawiają się w dowolnym miejscu w sali.
3. Osoba z zasłoniętymi oczami porusza się po pomieszczeniu. Pozostałe po cichu wypowiadają nazwy swoich przedmiotów (w języku ojczystym bądź kraju partnerskiego). Im bardziej osoba z zasłoniętymi oczami zbliża się do danej uczestniczki lub uczestnika, tym głośniej wypowiada ona lub on nazwę swojego przedmiotu. W miarę oddalania się z osoby z zasłoniętymi oczami siła głosu słabnie.
4. Po pewnym czasie osoba z zasłoniętymi oczami zdejmuje opaskę i nazywa głośno przedmioty, które "znalazła". Następnie cała grupa powtarza razem słowa w obu jezykach.

W ten sam sposób można wprowadzać dowolne słownictwo tematyczne (np. nazwy drzew, produktów spożywczych, części ciała) lub dźwięki charakterystyczne dla danego języka (np. ö, ü, eu, ś, ć, ł). W przypadku dźwięków należy zwrócić uwagę na to, aby wymawiali je rodzimi użytkownicy i użytkowniczki danego języka.

• Osoba prowadząca musi czuwać nad bezpieczeństwem osoby z zasłoniętymi oczami.
• Podczas gry osoby uczestniczące mogą się poruszać po sali, co sprawi, że zabawa będzie miała bardziej dynamiczny charakter.