• Etap 1: Na kartkach A4 napisać grubym pisakiem w języku polskim i niemieckim około 10 słów odnoszących się do życia codziennego, ale takich, które można łatwo przedstawić niewerbalnie (np. telefonować, super, spóźnić się, szaleństwo, liczyć, pyszne).
• Etap 2: Dla każdej drużyny przygotować po 5-10 kart z opisami konkretnych sytuacji w języku polskim i niemieckim (np. Zamów rachunek i zapłać za trzy desery lodowe. / Umów się na spacer o 16:00). - Sytuacje powinny być dostosowane do wieku osób uczestniczących w spotkaniu.
• Papier i pisaki.

Etap 1:

1. Osoby uczestniczące stoją lub siedzą w kręgu. Osoba prowadząca podnosi jedną z kart z zapisanym słowem i wypowiada je głośno po polsku i niemiecku.

2. Na sygnał, wszystkie uczestniczące osoby jednocześnie pokazują usłyszane słowo. Przed prezentacją kolejnego wyrazu, grupa omawia różnice lub podobieństwa w sposobie, w jaki poszczególne słowa są zwykle pokazywane w obu krajach.

3. Po przedstawieniu wszystkich przygotowanych słów, osoby uczestniczące mogą zaprezentować dodatkowe terminy w języku polskim i niemieckim, jeśli uważają, że są one ważne lub zabawne.

Etap 2:

1. Grupa dzieli się na polsko-niemieckie 6-8-osobowe zespoły, które ustawiają się w rzędach, złożonych naprzemiennie z osób mówiących po polsku i po niemiecku.

2. Gdy wszystkie zespoły są gotowe, osoba prowadząca pokazuje ostatniej osobie w rzędzie (osobie nr 1) jedną z przygotowanych kart sytuacyjnych. Osoba nr 1 stuka w plecy uczestniczkę lub uczestnika stojącego bezpośrednio przed nią (osobę nr 2), aby wskazać, że może się odwrócić. Następnie bez użycia słów przedstawia osobie nr 2 opisaną sytuację. Teraz osoba nr 2 ponownie się odwraca, dotyka pleców osoby stojącej przed nią (osoby nr 3), a gdy ta się odwróci, przedstawia jej obejrzaną przed chwilą sytuację. I tak dalej, aż do początku rzędu. Osoba stojąca na pierwszym miejscu w rzędzie opisuje przedstawioną sytuację własnymi słowami na kartce papieru.

3. Gdy wszystkie zespoły skończą, osoby uczestniczące porównują opisy sytuacji w ich oryginalnych i końcowych wersjach (przy czym wersje końcowe są tłumaczone na język grupy partnerskiej). Zespół, którego opis sytuacji jest pod względem treści najbardziej zbliżony do wersji oryginalnej, otrzymuje jeden punkt.

4. Przed rozpoczęciem kolejnej rundy osoby z początku rzędów przechodzą na ostanie miejsca w szeregach swoich zespołów.

5. Na zakończenie dwujęzyczne karty z listami słów i opisami sytuacji są rozwieszane na ścianach.

W drugim etapie cała grupa stoi w kręgu. Karta z opisem sytuacji jest pokazywana tylko jednej osobie, która nie używając słów, przedstawia ją całej grupie. Pierwsza osoba, która odgadnie, o jaką sytuację chodzi, otrzymuje punkt (lub cukierek). Wszystkie odpowiedzi muszą być cały czas tłumaczone na drugi z języków spotkania.

• Najlepiej byłoby, gdyby osoba prowadząca mogła tłumaczyć odpowiedzi i opisy sytuacji na drugi język potkania lub gdyby ćwiczenie było realizowane przez zespół polsko-niemiecki.
• W pierwszym etapie należy zadbać o czasowe ograniczenie prezentacji poszczególnych słów.
• Jeśli osoby uczestniczące będą wprowadzać do gry własne słowa lub sytuacje, należy upewnić się, że są one odpowiednie do wieku, nie są obraźliwe ani nieprzyzwoite.