Materiały i przedmioty do budowy przeszkód, opaski na oczy.

1. Osoby uczestniczące dzielą się na trzyosobowe grupy.
2. Każda grupa buduje z przygotowanych materiałów tor z przeszkodami (do przeskakiwania, pełzania, obchodzenia wokół itp.) i ustala kolejność jego przebiegu.
3. Jedna osoba z grupy ma za zadanie pokonać slalom z zawiązanymi oczami. Dwie pozostałe prowadzą ją, wydając przećwiczone wcześniej komendy – bez słów, ale z użyciem głosu lub innych źródeł dźwięku.
4. Na zakończenie następuje zamiana ról.

• Na wolnej przestrzeni (las itp.) zamiast sztucznych przeszkód można wykorzystać naturalne warunki (lub połączyć oba elementy).
• Zamiast sygnałami akustycznymi osoby uczestniczące mogą porozumiewać się za pomocą dotyku.
• Stosując się do ustalonych wcześniej komend, osoba z zawiązanymi oczami musi pokonać nieznaną sobie drogę, a na zakończenie prześledzić jej przebieg z otwartymi oczami.
• Osoby uczestniczące tworzą pary. Każda z nich ustala jeden odgłos. Jedna osoba z pary ma zasłonięte oczy, a druga prowadzi ją, wysyłając sygnały akustyczne. Ponieważ w tym samym czasie po sali krążą też inne pary, partnerki lub partnerzy dający sygnały są odpowiedzialni za to, aby nie doszło do kolizji.
• Do celów animacji językowej: Na początek osoby uczestniczące poznają odpowiedniki słów: "w lewo", "w prawo", "prosto", "stop", "do tyłu" – w języku kraju partnerskiego. Formowane są polsko-niemieckie pary. Jedna osoba z pary ma za zadanie przeprowadzić przez tor przeszkód swoją partnerkę lub partnera, który ma zawiązane oczy. Do tego celu używa komend w obcym dla siebie języku.