Osoby uczestniczące ustawiają się w szeregu jedna za drugą, tworząc węża (każda chwyta sąsiadkę lub sąsiada w pasie). Głowa węża, tzn. pierwsza osoba w szeregu, jest głodna i chce coś zjeść.

Próbuje złapać i ugryźć własny ogon. Jeśli jej się to uda, tzn. jeśli złapie ostatnią osobę z szeregu, dochodzi do zamiany ról – głowa węża przeobraża się w ogon. Nowa głowa też jest oczywiście głodna…

Należy uważać, aby wąż się nie rozerwał!

• Przy dużych liczebnie grupach zaleca się utworzenie kilku węży.
• Zakaz biegania: wąż może jedynie chodzić lub poruszać się w zwolnionym tempie.
• Ostatniej osobie w szeregu przywiązana zostaje chustka/szalik do spodni lub paska (Uwaga: Nie należy przewiązywać niczego wokół szyi!). Głowa węża musi teraz złapać chustkę/ szalik.

• Ćwiczenie wymaga kontaktu fizycznego, można je wprowadzić dopiero wtedy, kiedy grupa już się lepiej pozna.
• Należy uważać na przedmioty znajdujące się w sali (większe odstawić na bok)! Metoda doskonale nadaje się do realizacji na wolnym powietrzu.