Kartka A4 i flamaster dla każdej osoby uczestniczącej.

1. Osoby uczestniczące ustawiają się w kręgu. Rozdaj im kartki i flamastry. Poproś, aby obrysowały na kartce swoje stopy oraz podpisały się imieniem w rogu kartki.
2. Następnie wszystkie osoby kładą kartki na podłodze przed sobą.
3. Poproś osoby o zmianę miejsca (kartki zostają tam, gdzie były), na przykład o jedno miejsce (kartkę) w lewo albo o trzy miejsca (kartki) w prawo. W ten sposób, poruszając się po okręgu, mają przed sobą coraz to inne obrysy stóp.
4. Po zmianie miejsca poproś, aby uczestniczki i uczestnicy spróbowali wczuć się w osobę, przy której obrysie stóp stoją, i aby zapisali na kartce odpowiedź na pierwsze zadane przez Ciebie pytanie (znajduje się ono w liście poniżej). Odpowiedź ma w jak największym - ich zdaniem - stopniu pasować do właścicielki czy właściciela stóp. Podkreśl, że odpowiedzi mają być spontaniczne, oparte na pierwszym skojarzeniu i udzielane samodzielnie, bez konsultowania się z innymi.
5. Następnie poproś o zmianę miejsca i zadaj kolejne pytanie.
6. Zmiana ma miejsce tyle razy, ile jest pytań. Ćwiczenie kończy się, gdy każda osoba wróci do kartki z obrysem swoich stóp. Ważne jest omówienie doświadczeń osób uczestniczących.

Przykładowe pytania:

• W jakim kraju chciałaby żyć ta osoba?
• Jaki jest jej wymarzony zawód?
• Gdyby miała chłopaka lub dziewczynę, to z jakiego kraju by on pochodził/ona pochodziła?
• Jakie jest ulubione zwierzę tej osoby?
• Jakiego języka chciałaby się nauczyć?
• Gdyby ta osoba była rośliną (zwierzęciem, książką, aktorką/aktorem, piosenkarką/piosenkarzem, postacią z kreskówki), to jaka byłaby to roślina (zwierzę, książka, aktor/-ka itd.)?

Przykładowe pytania:

• Co zaskoczyło was w odpowiedziach innych osób na wasz temat? Z jakiego powodu?
• Które z tych odpowiedzi są zgodne z prawdą, a które nie?
• Kiedy zdarzyło wam się ocenić kogoś, widząc go po raz pierwszy, i się pomylić?
• Jak często zdarza się, że ktoś was mylnie ocenia?
• Czego uczy nas to ćwiczenie?

Podsumowując, zwróć uwagę na mechanizm oceniania – wszyscy oceniamy i wszyscy jesteśmy oceniani. Gdy brakuje nam wiedzy o kimś, zastępujemy ją naszymi wyobrażeniami. Mechanizm ten działa w stosunku do naszych bliskich i wobec tych, których nie znamy, na przykład przedstawicielek i przedstawicieli innych grup etnicznych czy narodowych, z którymi nie mamy kontaktu na co dzień.

Wykaż się przy tym ćwiczeniu wrażliwością i zaznacz na wstępie, że nie wolno udzielać odpowiedzi obraźliwych. Czasem zdarza się tu wymienianie zawodów, krajów, cech, które mają na celu kogoś dotknąć, choć w rzeczywistości są neutralne. Ta sytuacja wymaga omówienia i odczarowania stereotypu związanego z danym zawodem (krajem, cechą). Czasem pomaga wskazanie na znaną osobę, która wykonuje ten zawód (pochodzi z danego kraju) i kojarzy się pozytywnie.