Arkusze papieru, pisaki, ewentualnie podkładki do pisania.

Po określonym punkcie programu, który wymagał od młodzieży intensywnych przemyśleń osobistych, osoby uczestniczące mają przerwę na odpoczynek. Spędzają ją razem w sali lub na wolnym powietrzu.

W obiegu znajduje się kartka papieru. Każda osoba ma możliwość zapisania na niej anonimowo – na górnym marginesie – paru słów od siebie: jak się czuje, co myśli, co rzuciło jej się w oczy. Następnie zagina kartkę z tekstem do tyłu – w rezultacie strona znów jest pusta – i podaje ją dalej.

W obiegu puszczonych jest tyle kartek, aby każda osoba miała możliwość przelania swoich refleksji na papier.

• Słowa zapisane przez poprzednią osobę zostają odsłonięte; mogą posłużyć kolejnej jako impuls do własnych refleksji lub zostać skomentowane. Wszystkie wcześniejsze wypowiedzi są zakryte.
• Osoby uczestniczące otrzymują po jednej kartce, zapisują na niej swoje myśli, po czym odkładają na środek pustą stroną do góry. Każda osoba w grupie losuje jedną kartkę i odpowiednio kontynuuje jej myśl bądź ją komentuje. Liczba rund jest nieograniczona.

• Po zakończeniu metody osoby prowadzące odczytują wszystkie wypowiedzi w swoim gronie i decydują, na ile konieczne jest dodatkowe podsumowanie danego punktu programu.
• Możliwość anonimowej oceny powinna być zagwarantowana także w późniejszych rozmowach ewaluacyjnych.
• W zależności od wielkości grupy należy wprowadzić w obieg większą lub mniejszą liczbę kartek i przeznaczyć wystarczająco dużo czasu na refleksję.
• Metodę można z powodzeniem przeprowadzić w autobusie, np. w drodze powrotnej z miejsca pamięci.