Dwujęzyczne karty do gry (załącznik), flamastry.

1. Osoby uczestniczące dzielą się na małe, polsko-niemieckie grupy (od 4 do 8 osób). Każda z nich otrzymuje zestaw kart (w zależności od liczby grup osoba prowadząca powinna przygotować odpowiednią ilość zestawów kart) – tekst zapisany na kartach pozostaje zakryty aż do rozpoczęcia gry.
2. Każdej grupie zostaje przydzielona osoba sędziująca, która będzie czuwała nad przebiegiem gry i pilnowała przestrzegania reguł.
3. Osoby stopniowo odsłaniają karty. Ich zadanie polega na znalezieniu w ciągu 5 sekund trzech określeń / skojarzeń (zgodnie z poleceniem na karcie) w dowolnym języku. Jeśli grupa wykona polecenie poprawnie i zmieści się w czasie, osoba sędziująca odkłada daną kartę na kupkę po prawej stronie, a jeśli grupie się nie powiedzie – na kupkę po lewej stronie.
4. Na koniec grupy porównują liczbę pytań, na które odpowiedziały i prezentują w obu językach po pięć najciekawszych lub najbardziej zaskakujących wyrazów, które się pojawiły. Wyrazy zostają zapisane w widocznym dla wszystkich miejscu.

Osoba prowadząca dzieli młodzież na dwie drużyny (lub więcej). Grupy samodzielnie wymyślają pytania dla drużyny przeciwnej i zapisują je na kartkach. Mogą one być związane z konkretnym tematem, np. spotkaniem młodzieżowym. Po zakończeniu prac grupy przekazują kartki osobie prowadzącej lub uczestniczki i uczestnicy sami zadają pytania drużynie przeciwnej.

• W przypadku większej liczby grup, rolę osób sędziujących mogą przejąć wytypowane osoby uczestniczące lub ochotniczki/ochotnicy.
• W związku z dużym hałasem powstającym podczas zabawy, warto zadbać o osobne pomieszczenia dla grup.